تحول مفهوم زیبایی در متون زیبایی‌شناختی فریدریش شیلر

اندیشة فریدریش شیلر بر بستر تفکرات کلاسیک در دورانی تبلور می یابد که عنصر زیبایی به مثابة نیروی محرکه‌ای در مسیر تحقق آرمانشهر انسان متعالی تلقی می شود. جستار حاضر به سیر تحول مفهوم زیبایی در نوشته‌های زیبایی شناختی شیلر می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه زیبایی‌‌های طبیعی و حسیات در فرآیندی تدریجی اعتبار خود را از دست می‌دهند و دو مؤلفه‌ی «خرد» و «آرمان» گسترة تفکر زیبایی شناسانه را فتح می‌کنند. شیلر در متون متأخر خود به وضوح از نگاه کانت مآبانه به مباحث زیبایی شناسانه فاصله می‌گیرد و به تأویل هگلی هنر نزدیک می‌شود که آفرینش هنری انسان را برتر از پرداخته های طبیعت می‌پندارد.